Even ontsnappen aan onlinelessen

Escape Room (bron: 123RF)Een tijdje terug stond het me zo tegen om via een beeldscherm les te geven dat ik ging nadenken hoe ik daaraan kon ontsnappen. Als enthousiaste puzzelaar kreeg ik de volgende inval: ik bouw een escape-room.

Het te behandelen onderwerp – chronisch zieken – stond voor twaalf lesuren op het rooster. Alle theorie staat prima beschreven in de methode Zorgpad, maar helaas betrap ik maar weinig studenten op het gebruik ervan.
Het werd geen fysieke escape-room maar een digitale; de uitvoering moest nog steeds geschikt zijn voor afstandsonderwijs. Ik ben geen whizzkid en het was daarom even zoeken naar een handige digitale uitvoeringsvorm. Ik koos voor vijf PowerPoints met vragen die elk stonden voor een kamer. De PowerPoints 2- 5 waren voorzien van wachtwoorden, die gelijk waren aan de te vinden codes in de kamers 1-4 . De geheime code van kamer 5 moest aan mij worden geappt.

Ik wist niet hoe mijn groep op deze lesvorm zou reageren. Om ze te stimuleren beloofde ik ze een punt extra voor de toets als ik de juiste code binnen drie weken ontving. Het enthousiasme was boven verwachting; de meesten gingen voortvarend aan het werk. Maar het vinden van de codes was lastiger dan ik had verwacht en dat frustreerde hen. Daarom mochten ze al snel hun antwoorden op de vragen aan mij appen bij een niet-werkende code. Dan vertelde ik welke antwoorden fout waren, of dat een antwoord bijna goed was maar dat ze naar een ander woord moesten zoeken. Dat leidde tot appjes van studenten op de meest onverwachte momenten zoals zaterdagavond laat. Maar dat had ik graag over voor dit experiment.

De studenten werkten in groepjes van drie of vier en allen vonden de laatste code pas in de derde week. Ik hou er rekening mee dat de laatste inzenders informatie hebben opgevraagd bij de anderen. Dat boeide me niet echt. Belangrijk was dat om de vragen te beantwoorden iedereen eindelijk eens in Zorgpad had gezocht. En het belangrijkste was dat de deelnemers goed voorbereid de toets maakten met prima scores tot gevolg.

Terugkijkend was het zowel voor de studenten als voor mij een leuke afwisseling van de onlinelessen. De studenten vonden het leerzaam en ze waardeerden het erg dat ze een en ander op zelf gekozen tijdstippen en in eigen tempo konden uitvoeren. Toch zal er een tijdje overheen gaan voordat ik aan de volgende escape-room begin. Dit om te voorkomen dat het een nieuwe sleur voor studenten gaat worden. Het bouwen zelf ging best efficiënt; ik heb daar niet meer tijd aan besteed dan dat er normaal voor dit onderwerp staat. Bovendien is het een prachtige investering want later kan ik hem opnieuw gebruiken – even codes aanpassen en de les is klaar.

Verpleegkunde-onderwijs in coronatijd

Online les 146364019_s2Medio maart leek het onderwijs stil te vallen toen de scholen moesten sluiten. Maar we herpakten ons en er ontstonden nieuwe ideeën.

Na de scholensluiting konden we snel van start met onlinelessen. Bij het dagelijkse teamoverleg werden ervaring uitgewisseld en al snel bleek dat er verschillende voorkeuren bestonden. Ik wil een grof onderscheid maken tussen de docent-typen ‘informatie-overdragers’ versus ‘coaches’.
Bij onlinelessen met minder interactie bestaat het gevaar dat de ‘informatie-overdragers’ uren aan het woord zijn. En lange monologen zijn meestal funest voor het leerrendement van jongvolwassenen. Ik behoor zelf tot het type dat het liefst weinig tijd steekt in mondelinge kennisoverdracht en veel tijd in coachen, bijvoorbeeld over waar men kennis kan vinden.

Mijn thuiswerk-activiteiten in coronatijd:

  • Ik sprak toelichtingen in op mijn PowerPoints, een of meer per slide. Deze presentaties mailde ik aan mijn studenten zodat ze die vóór de onlineles konden bestuderen. Tijdens de les beantwoordde ik alleen vragen,
  • Ik gebruikte slechts een deel van de beschikbare onlinelestijd. De meeste tijd moesten de studenten zelf aan de slag en dat deden ze vaak met veel enthousiasme,
  • Ik mailde opdrachten voor kennisopbouw. Studenten mochten vaak kiezen uit een van drie opdrachten, bijvoorbeeld: a) Maak ..x.. vragen voor een toets, b) Schrijf een opstel over het thema, c) Zoek een interessant filmpje bij het thema. De gevonden resultaten werden naar mij gemaild maar konden ook onderling gedeeld worden. Leuk om te weten: de hoeveelheid verpleegkunde-kennis die via de smartphone toegankelijk is blijkt verrassend hoog te zijn,
  • Ik hoefde me niet te vervelen. Voor elk nieuw thema moesten er uiteenlopende opdrachten ontwikkeld worden. Ook vond ik het belangrijk om de studenten snel en individueel feedback op de gemaakte opdrachten te geven.

De afgelopen periode was voor mij bijzonder leerzaam. Wat ik bij de terugkeer naar ‘normaal’ graag zou willen behouden zijn de veel kortere lesdagen voor onze MBO-studenten. Natuurlijk zullen zaken als technische vaardigheden op school geoefend moeten worden. Maar voor de theoretische kennis wil ik dat men die grotendeels thuis gaat vergaren aan de hand van opdrachten. De studenten gaan dan naar school voor korte instructies over het thema en over de nieuwe opdrachten. En natuurlijk om te discussiëren over de toepassing van de verworven kennis en de vertaling naar de beroepspraktijk.

Of een nieuwe werkwijze doorgevoerd gaat worden weet ik niet. Ik zou er in elk geval blij mee zijn en veel van de studenten ook. De meesten reageerden positief op de afgelopen periode. Ze vonden het fijn dat ze meer in eigen tempo en met een eigen planning konden studeren. En natuurlijk ook dat ze niet langer tot half zes op school met kennis overladen werden.