De Franse film Intouchables trekt al wekenlang veel bezoekers. Veel van mijn vrienden uit de zorg zijn al geweest en die vonden het de hoogste tijd worden dat ik hem ook ging zien. En daar kreeg ik geen spijt van. Deze humoristische film blijkt een voorbeeld te zijn voor iedereen die in de zorg werkzaam is.
Dit is wat ik zag. Een jonge werkloze allochtoon solliciteert zonder enige ervaring als verzorger bij een welgestelde invalide man. Hij spreekt zijn toekomstige werkgever direct aan als mens, hij lijkt de handicap niet te zien. Verder toont hij absoluut geen medelijden want in zijn ogen heeft de gehandicapte alles wat een mens zich kan wensen: een prachtig huis, een mooie badkamer, veel geld en een hele charmante assistente.
De gehandicapte komt vervolgens tot leven. Eindelijk treft hij iemand die hem volwaardig behandelt, die hem rechtstreeks aanspreekt. Maar ook iemand die niet doet alsof het normaal is om manueel ontlasting te verwijderen maar die dat zichtbaar smerig vindt. De allochtone verzorger laat de gehandicapte weer leven, opnieuw genieten van snelle wagens, mooie vrouwen, het nachtelijk leven. De verzorger geeft de zorgvrager het leven weer terug.
Als je werkzaam bent in de zorg, doe dan als de jonge allochtoon. Probeer zieken en gehandicapten te zien als mens, spreek hen aan op hun verantwoordelijkheid om iets te maken van het leven en ondersteun hen daarbij. Wat mij betreft mag men een Academy Award instellen voor ‘Best Health Care Film’. En dan nomineer ik Intouchables voor een Oscar vanwege de voorbeeldige interactie tussen verzorger en zorgvrager.
